90/37 BELED SÛRESİ

(Adını ilk âyetteki belde/şehir anlamındaki’ beled kelimesinden almıştır. Mekke döneminde nazil olmuştur. Mushafda 90’ncı, inişte 37’nci sıradadır ve 20 âyettir.)

E’ûzu bi’llâhi min’eş-şeytâni’r-racîm/kovulmuş şeytandan Allah’a sığınırım. Bismillahirrahmanirrahim/Rahmân ve Rahîm Allah’ın adıyla.

1.Andolsun bu beldeye/şehre,

2.Ve sen de bu beldede/şehirde oturmaktasın,                                                    3.Ve babaya ve çocuğuna/oğluna,

4.Biz insanı gerçekten zorluklara dayanıklı yarattık.

5.O, kendisine kimsenin güç yetiremeyeceğini mi sanıyor?

6.Diyor ki: Yığınlarla mal harcadım,

7.Kendisini kimsenin görmediğini mi sanıyor?

8.Ona iki göz vermedik mi?

9.Ve bir dil ve iki dudak,

10.Ve ona iki yolu gösterdik, (Bak. 16.78*23.78*32.9*67.23*90.8-10)

11.O akabeyi/sarp yokuşu aşmayı göze almadı.

12.Ve akabe/sarp yokuş nedir bilir misin?

13.Fekkü rakabeh/köle azat emektir.

14.Veya kıtlık gününde doyurmaktır,

15.Yakını/akrabası olan bir yetimi,

16.Veya hiçbir şeyi olmayan miskini,

17.Sonra iman etmek ve birbirlerine sabrı tavsiye etmek ve birbirlerine merhameti tavsiye etmektir. (Bak.90.17*103.3)

18.İşte bunlar, ashâbül meymeneh/sağın adamlarıdır (amel defteri sağdan verilenlerdir).

(Bak. 6.8*11.12*17.71*69.19*76.7-11*84.7*90.11-18) 17.71 dip notu?

19.Âyetlerimizi inkâr edenler, onlar ashâbül meş’emeh/solun adamlarıdır (amel defteri soldan verilenlerdir).

20.Onlara kapıları üzerlerine kapatılmış ateş vardır.     

(Gözden Geçirme-Şubat 2025)